Η έννοια της αειφόρου ανάπτυξης (Sustainable development) δόθηκε στην έκθεση της επιτροπής Brundtland Commission του ΟΗΕ το 1987 ως η ανάπτυξη που καλύπτει της σημερινές ανάγκες του ανθρώπου χωρίς να θυσιάζει την δυνατότητα κάλυψης των αναγκών των επόμενων γενεών. Δύο χρόνια αργότερα, η Αμερικανική Εταιρεία Γεωργίας (American Society of Agronomy) προσδιορίζει την έννοια της Αειφορικής Γεωργίας (Sustaibable agriculture) ως αυτή που μακροχρόνια ενισχύει την ποιότητα του περιβάλλοντος και τους φυσικούς πόρους στους οποίους στηρίζεται, καλύπτει τις βασικές ανάγκες του ανθρώπου σε τρόφιμα και πρώτες ύλες, είναι οικονομικά βιώσιμη και ενισχύει την ποιότητα ζωής των αγροτών και της κοινωνίας συνολικά.

Επομένως η αειφορική καλλιέργεια εξασφαλίζει μια συνεχή παραγωγή τροφίμων και πρώτων υλών για τις ανάγκες μας (παρούσες και των μελλοντικών γενεών) χρησιμοποιώντας τεχνικές που συντηρούν τους φυσικούς πόρους όπως το έδαφος, το νερό ο αέρας κλπ, και κάνει καλή χρήση των μη ανανεώσιμων φυσικών πόρων όπως της ενέργειας, των θρεπτικών στοιχείων κ.λ.π.

Ως Γεωργία Συντηρήσεως (ΓΣ) (Conservation Agriculture) ορίζεται ως η αειφορική γεωργική παραγωγή που χρησιμοποιεί μια σειρά από γεωργικές πρακτικές προσαρμοσμένες στις ιδιαίτερες απαιτήσεις των καλλιεργειών και των τοπικών συνθηκών κάθε περιοχής. Οι πρακτικές αυτές διαχείρισης των αγροκτημάτων και του εδάφους στοχεύουν στη προστασία του εδάφους από τη διάβρωση και υποβάθμιση, βελτιώνουν τη γονιμότητά και τη βιοποικιλότητα και συμβάλουν στη συντήρηση των φυσικών πόρων και βελτιστοποιούν ταυτόχρονα τις αποδόσεις των αγρών. Η Γεωργία Συντηρήσεως χρησιμοποιεί μια σειρά από καλλιεργητικές πρακτικές όπως περιορισμένη κατεργασία(link), μηδενική κατεργασία(link), αμειψισπορές(link), καλλιέργειες εδαφυτοκάλυψης κ.λ.π. που οδηγούν σε αειφορική διαχείριση των γεωργικών συστημάτων.

Τα συστήματα μειωμένης κατεργασίας (Reduced tillage) του εδάφους στοχεύουν στην αειφορική διαχείριση αυτού και περιλαμβάνουν γενικά όλες τις μεθόδους προετοιμασίας που είναι λιγότερο εντατικές από το όργωμα και που χρησιμοποιούν λιγότερη ενέργεια. Θα πρέπει επίσης μετά την ολοκλήρωση της προετοιμασίας να αφήνουν τουλάχιστον το 30% της επιφάνειας του εδάφους καλυμμένη με φυτικά υπολείμματα.

Το σύστημα της μηδενικής κατεργασίας ή αλλιώς ακατεργασίας ή ακαλλιέργειας (Ζero-tillage, No-tillage) είναι μια ειδική καλλιεργητική πρακτική που χρησιμοποιεί η Γεωργία Συντηρήσεως σε ετήσιες αροτριαίες καλλιέργειες όπου κατά τη διαδικασία της εγκατάστασης δεν γίνεται καμία αναμόχλευση ή διατάραξη του εδάφους πέρα από το απαραίτητο άνοιγμα του αυλακιού για τη τοποθέτηση του σπόρου. Για το σκοπό αυτό χρησιμοποιούνται ειδικές σπαρτικές μηχανές που μπορούν να τοποθετήσουν και να καλύψουν τους σπόρους μέσα από τα φυτικά υπολείμματα της επιφάνειας του ακατέργαστου εδάφους. Η μέθοδος της ακαλλιέργειας ανταποκρίνεται καλύτερα από τις μεθόδους μειωμένης κατεργασίας στα χαρακτηριστικά που επιδιώκει η Γεωργία Συντηρήσεως προσφέροντας τις μέγιστες δυνατότητες συντήρησης της γονιμότητας του εδάφους καθώς περιορίζει τη διατάραξη του εδάφους στο ελάχιστο.

Η χρήση καλλιεργειών εδαφυτοκάλυψης (cover crops) είναι μια τεχνική που εφαρμόζεται τόσο στις ετήσιες καλλιέργειες όσο και στις δενδρώδεις και αποσκοπεί στην συνεχή κάλυψη της επιφάνειας του εδάφους από κάποια καλλιέργεια με σκοπό να το προστατέψει από τη διάβρωση. Στις ετήσιες καλλιέργειες η καλλιέργεια εδαφυτοκάλυψης σπέρνεται αμέσως μετά τη συγκομιδή της κύριας καλλιέργειας και καταστρέφεται (με μηχανικό ή χημικό τρόπο) ή συγκομίζεται λίγο πριν τη σπορά της επόμενης. Στη περίπτωση της καταστροφής, τα φυτικά υπολείμματα της ενδιάμεσης καλλιέργειας επιστρέφουν ως χλωρά λίπανση στο χωράφι. Επιπλέον σχηματίζουν μια αχυροστρωμνή η οποία αποτρέπει το φύτρωμα των ζιζανίων. Ιδιαίτερα επωφελή για τους πιο πάνω σκοπούς είναι τα χειμερινά ψυχανθή που εμπλουτίζουν ταυτόχρονα το έδαφος με άζωτο. Στους οπωρώνες και στους αμπελώνες διατηρείται η φυσική βλάστηση ή σπέρνονται ενδιάμεσες καλλιέργειες που καλύπτουν και προστατεύουν την επιφάνεια του εδάφους μεταξύ των γραμμών των δένδρων. Τα κλαδιά του κλαδέματος και τα φύλλα μπορούν να χρησιμοποιηθούν επίσης για τον παραπάνω σκοπό. Η αποφυγή της αναμόχλευσης του εδάφους είναι και εδώ ο κανόνας.